υποτραχήλιο

το / ὑποτραχήλιον, ΝΜΑ

1. το κατώτερο μέρος τού τραχήλου («ὑποτραχήλιον καλοῡσι τὸ ὑπὸ τοὺς αὐχένας μεταξὺ ὠμοπλατῶν καταλῆγον ἐπὶ τὸ μετάφρενον», Πολυδ.)

2. αρχιτ. το μεταξύ τού κορμού και τού κιονοκράνου μη ραβδωτό τμήμα ενός κίονα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο)-* + τράχηλος + κατάλ. -ιο(ν)].